- Πότσο, Αντρέα
- (Pozzo, Tρέντο 1642 – Bιέννη 1709). Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας. Μοναχός από το 1665 στο τάγμα των ιησουιτών, ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της διακοσμητικής ζωγραφικής του 17ου αι. Η φαντασία και η λογική ενώνονται στα έργα του και οι κανόνες της γραμμικής προοπτικής και της οπτικής δημιουργούν φανταστικά αρχιτεκτονήματα, που αναμειγνύονται με τα πραγματικά και κυριαρχούν στις μορφές. Στα έργα του διατηρεί μόνιμα μια σταθερή οπτική γωνία. Το 1676-79 διακόσμησε τον θόλο του κυρίως ναού και του ιερού στην εκκλησία της Αποστολής στο Μοντοβί ύστερα εργάστηκε στην εκκλησία των ιησουιτών στη Μοδένα. Το 1685-91 διακόσμησε την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου· εκεί πραγματοποίησε τις προοπτικές έρευνες που παρουσίασε στο δίτομο έργο του: Προοπτική των ζωγράφων και των αρχιτεκτόνων (1693 – 1702). Από το 1704 μέχρι τον θάνατό του εργάστηκε στη Βιέννη στην εκκλησία του πανεπιστημίου, στο σαλόνι του μεγάρου Λιχτενστάιν καθώς και στο κολέγιο των ιησουιτών.
«Η Δόξα του Αγίου Ιγνατίου» του Αντρέα Πότσο, νωπογραφία στην οροφή της ομώνυμης εκκλησίας στη Ρώμη, χρονολογείται στα 1685 και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των ψευδαισθητικών επιδιώξεων του μπαρόκ.
Dictionary of Greek. 2013.